ผมชื่อ “โก๋” ( โน้ส-อุดม แต้พานิช ) อาชีพ กระเป๋ารถ จะเรียกให้หรูดูดีก็คือ พนักงานเก็บค่าโดยสาร หรือ พนักงานเก็บค่าโดยสาร ทาง “สนามหลวง-รังสิต” วิ่งทางเดิมทุกวี่วัน คนไหนต้องการพบไปดักรอขึ้นรถได้ เพียงแค่งานโหนรถเมล์ เก็บตังค์ผู้โดยสาร ชีวิตผมก็ครื้นเครงพอแล้ว ยั๊งอุตส่าห์มี “วันสงกรานต์” เทศกาลต้องการสาดน้ำ ใครๆก็สาดได้ สาดน้ำตำรวจยังไม่ถูกจับเลย รวมทั้งถูกใจสาดกันนัก รถเมล์เนี้ย… แถมเอาแป้งมาปะรถเมล์อีก ผมนะ…ขี้คร้านล้างรถ จริงๆ วันสงกรานต์ปีนี้ … “เฮียหลา” ( เทวดา โพธิ์สวย ) วิวาทกับกระผมตามธรรมดา บวกกับโดนรถปิคอัพคันด้านข้างสาดน้ำอีก เฮียหลา พนักงานขับรถ เลยมีอารมณ์ ซิ่งไม่หยุดป้ายที่ผู้โดยสาร “สินทรัพย์” ( กิ๊ก-เกียรติยศ ธุระรุ่งเรือง) ต้องลง ลองคิดดู เพียงแค่รถเมล์ไม่หยุดป้าย เกิดเรื่องเลยนะครับท่าน คุณผู้โดยสาร “สินทรัพย์” เอ็งปรี๊ดขึ้นมาและประโยคเด็ด “แกนึกว่าเราไม่กล้าใช่ไหม ?” ว่าแล้ว ก็ล้วงปืนมาจี๋รถเมล์